I zaś konsek nowych wspomnień Hyjdli, nie wiam jak wy, ale mnie sie fest podobajom!
Kerhow w Żorach i szukanie grobu
Jak spomniałach ołpy znom yno z łobrozka (z obrazka), ale piszam familiny sztambuch i czujam durch (ciągle) tak keby ołpa kole mie siedzioł.
Na kerchowie (cmentarzu) w Żorach, kaj (gdzie) ołpy z drugą ołmą (babcią) pochowali , bołach yny roz za modu (w młodości), bo już w sześćdziesiontych latach przekopali tyn grob i pochowali tam jego cera (córka) z chopym, a potym zaś łod nich bajtle (dzieci).
Dycki (ciągle) chciałach tam jechać, bo to przeca w tyj ziymi czonstka mojyj familiji, ale tyż chciałach łoboczyć chałpa kole bany (kolei) w keryj (której) miyszkali, ale to dojść daleko do tych Żor, a z tego pokolynio już sie dużo wytracioło (wymarło).
Jak my jechali do Ustronia, abo nazod nie szło wlyź na kerchow, bo dycki (ciągle) , abo trza boło sie uwijać, abo zaś paskudno pogoda i darmo w dyszczu gymzić (chodzić ) po kerchowie no i tak przeleciało kupa lołt (dużo lat).
Wyczekano wizyta na kerchowie
Dziepiyro (dopiero) przez cufal (przypadek) udało mi sie niedowno skryncić do tego miasta jak my wrocali ze wczasow.
Zajechali my pod brama, ale boła inszo niż miałach przed łoczami (była inna niż mi się wydawało) .
Spytałach sie takygo chopa i łokozało sie, że byli my łod zadku (od tyłu). No i trza boło jechać inszą drogą. Ale to taki wielgachny kerchow, że ciynżko boło znejś tyn jedyn grob.
Miarkowałach (przypuszczałam) z keryj strony boły starziki( dziadkowie) pochowane, ale nie poradziołach (umiałam) znejś (znaleźć) tego grobu.
Poleciałach po kopidoła (grabarz), ale tak sie ałwryjgowałach (denerwowałam), że nogle z tych nerwow zapomniałach miana (nazwiska) tych co na starzikach (dziadkach) byli pochowani.
Kopidoł padoł, że nie poradzi mi pomoc, bo jak grób taki stary, a już żodyn tu nie miyszko to możno go niy ma.
Łażam tak i łażam w tych rajach (rzędach) i zaglondom na te nojstarsze omfasongi (obramowania pomnika z tabliczką) i dynkmale (pomniki ) , a mój chop mie coroz barzi (coraz bardziej) poganioł, bo boło dojść nieskoro (późno), a po jasnoku (za dnia) chcioł do chałpy dojechać. Padom po cichu; ołpa jak chcesz, co bych nachtlik (znicz) łoświycioła to pokoż kaj mosz grób, bo się ćmi (ściemnia się) ,a przeca do dom momy jeszcze daleko droga.
Nie wiym, czy wtoś (ktoś) uwierzy, ale nogle patrzam, a jo stojam przed fajnym dynkmalym (fajny pomnik) z tymi wszystkymi mianami.
Moj kochany starzik (dziadek) mie wysuchoł. Porzykali my (pomodliliśmy się ), zapolołach tyn nachtlik (znicz), ale to onmyjglich (niemożliwe) jak mi glikło (się udało).
Marzynie ło ujrzyniu starego domu
Potym jak my już mieli siadać do auta padom do chopa (mówię do męża), szkoda, że zaś nie łobejrzach kaj miyszkali (gdzie mieszkali) .
Nogle jakiś starszy chop stanoł kole nos i padoł, że nie chce się wtykać, ale swyszoł (słyszał), że kogoś szukomy.
Pedziałach, że szukali my nojpiyrw grobu łod ołpy, a tak bych rada wiedzieć (bardzo bym była ucieszona, gdybym mogła się dowiedzieć ) w keryj chałpie przed wojną miyszkoł.
Chop padoł, że łon tu jest łod urodzynio (on jest tu od urodzenia) i nieftorych z tego pokolynio pamiyntoł.
Pokozoł nom przi banie kamiynica w keryj miyszkali starziki i ciotka, ale potym bajtle łod kuzynki przekludzioły sie (przeprowadziły się ) do inszego (innego) miasta.
Tyj uciechy, żech znodła wszystko nie poradzam łopedzieć.
Terozki mom łobrozki poknipsowane (zdjęcia porobione) jakbych tak jeszcze kedyś ( kiedyś ) tam jechała to już nie muszam szukać.
Wspomnień Hyjdli wysłuchała i spisała na potrzeby strony, zredagowała Johanka
Richtig fajne ksionżki ło Ślonsku i nie tylko znojdziecie sam.
Liczycie na dalsze losy Hyjdli, mocie recht! Nieskorzyj je zamieszczymy! Już terozki zaproszom!
