W dzisiejszych czasach są piykne gospody i na kożdym rogu kamery,
ale pół wieku tymu boły cołkym inksze (inne) czasy.
Jak kuzyn wykształcioł sie na farorza ( księdza) to unkel (wujek)z ciotką wynajyli barak, w kerym miała sie odbyć cołki fajer ( uroczystość).
Nie boło takych wielkych szynków ( lokali , gospód) jak terozki, co by się kupa ludzi dryne ( w środku, wewnątrz) zmieścioło.
Jak sie buda stawiało na fajer…
Traktorym przywiyźli z inkszyj wsi ta cało buda w czynściach, a chłopy poskłodali i zrobiyli z tego piykno chałpka ( domek) , kero pomieścić poradzioła nawet 150 ludzi.
Kucharki i bedinerki (kelnerki )trza boło samymu poszukać, a szolki ( filiżanki) , talyrze i beszteki (sztućce) wypożyczali z G.S-u.
No, ale czasy boły ciynżke to tyż jak się we wsi szykowało wysely ( wesele),
abo wiynkszy fajer (uroczystość) to złodzieje grasowali.
Unkel nie społ cołki tydziyń, bo nogle pies zachorowoł. Musioł wtoś tego psa wystraszyć, bo borok (biedak) pora dni nie chcioł z budy wylyź.
Wahowanie dobytku i rzeczy na fajer
Unkel do pomocy mioł szwigra.
Wypiyli po ćwiertce ( 0,25 l wódki) , a potym wahowali (pilnowali) cołki czas, co by żodyn ich nie łokrod.
Jednak dwa dni przed fejerem (uroczystością) przyszło dwóch karlusów (chłopkaów) obejrzeć barak. Pedzieli, że chcom tyż wynająć na wysele ( wesele) i chcieli widzieć jak dryne ( od środka) tako chałpka ( domek) wyglondo.
Szwiger bardzo gościnny chop i łokropnie gadatliwy. Pokozoł karlusom kożdy zakamarek, a nawet te szolki ( filiżanki) i talyrze.
Jak sie łokozało to take szpicle boły, bo auto syrynka ( Syrenka) łostawiyli dość daleko łod chałpy.
Unkel sie wystraszoł i łokropnie znerwowoł na szwigra. Nafronkoł ( nazdał ,nakrzyczał ) mu, że nie poradzi jynzora trzimać ( milczeć , trzymać tajemnicę ) i wszystko wylapoł ( wypaplał) bandziorom.
Szwiger nie wiedzioł ,co pedzieć, bo potym cołko ( całą) noc trza boło wahować (pilnować).
Na drugi dziyń- komedyjo omyłek
No, ale to nie koniec komedyi, bo na drugi dziyń zaś dwóch karlusów przilazło na plac.
Jedyn starszy szykownie łobleczony (ubrany) , a drugi smarkaty (młody) .
Szwiger jak ich łoboczoł ( zobaczył ) zawołoł w nerwach, a wy dwa pierony zaś leziecie barak łoglondać ?
Wynocha z placu, bo już żech za tela wystoł skiż ( z powodu) tyj budy!
Jak sie łokozało to boł kapelonek (ksiądz) z ministrantym.
Unkel jak ich łoboczoł i swyszoł szwigra ( słyszał szwagra) , to z tego wstydu cudym go do lazarytu ( do szpitala) nie wywiyźli.
Przeprosioł kapelonka i ministranta za szwigra, kery ( który) wymiot (uciekł ) z placu ( z podwórza).
Dziyń fajeru cołkiym zwariowany…
Tego samego dnia, nie dość, że unkel mioł pieronowe nerwy, skiż tych karlusów, do ciotki przilazła staro baba w mezolonce( ślaski strój ludowy-ciemna spódnica i zapaska w kwiaty) ; keryj unkel łokropnie nie ciyrpioł, bo dycki (zawsze) klachy (plotki) roztomaite faflała ( roznosiła, rozpowszeczniała), a potym ciotka klachami sie gorszoła ( denerwowała się) i nie poradzioła (umiała) w nocy spać.
Ciotka gynał ( akurat, prawie) biglowała (prasowała ) tisztuchy ( obrusy) w izbie (pokoju) na wiyrchu, a ujek pomstowoł, kedy baba bez pytanio na wiyrch polazła.
Godzina nieskorzi baba po cimoku zachoczoła o lojfer (chodnik) i sleciała ze 16-tu schodów.
Unkel nie poradzioł sie powstrzimać i złośliwie pado babie:
– Pónbóczek ( Pan Bóg) wos skoroł i potrzaskaliście rzić (tyłek)
a baba złożoła rynce i pado ( mówi ) :
– ale dziynki Łopatrznojści Bożyj szynśliwie sjechałach na mojyj rzyci z tych schodów.
Podsumowanie dnio
Unkel z tych nerwów, jak ujrzoł szwigra już go nie przezywoł ino padoł (powiedział ): leć do pewnicy po ćwiertka ( lec do piwnicy po ćwiartka wódki) , co bych do tego jutra jakoś dożył.
Łopowieści Marianny wysłuchała, przeredagowała na potrzeby strony Johanka