W jaki sposób można zostać seniorem? Prosta z pozoru odpowiedź – wystarczy skończyć 60 lat komplikuje się, kiedy uświadomimy sobie, że Mick Jagger własnie skończył 75 lat, a pytany czy jego trasa koncertowa 2018 to rzeczywiście pożegnanie z fanami na całym świecie jedynie się roześmiał. 
Kryterium wieku, chociaż proste i oczywiste nie jest jednak uniwersalne. Sędziwy niegdyś wiek 50 lat, obecnie jest jedynie wyznacznikiem sporego już doświadczenia życiowego, ale w żadnym wypadku nie oznacza kresu możliwości przeciętnego człowieka.
Dlaczego zatem osoby 50+ postrzegane są bardzo często jako zbędny już, a przynajmniej dość uciążliwy dla społeczeństwa – balast?
Winne są stereotypy tworzone w mediach przez osoby w różnym wieku, w tym samych seniorów. Prawdą jest, że po 50 spadają możliwości fizyczne, ale w żadnym wypadku nie umysłowe. Prawdą jest też, że obecnie w wielu dziedzinach postęp jest tak szybki, że wiedza fachowa choćby informatyków czy elektroników, którzy skończyli naukę 20 lat temu byłaby obecnie przestarzała i niewystarczająca, gdyby nie doszkalanie się poprzez kursy, szkolenia itp. Konieczność ciągłego uczenia się nie jest niczym nadzwyczajnym, a to co zmieniło się to tempo zmian i liczba nowości jakie corocznie pojawiają się w naszym otoczeniu. Z całą pewnością można zatem stwierdzić, że opisany stereotyp jest nieuzasadniony i niesprawiedliwy.
W jaki sposób przeciwstawić się negatywnemu stereotypowi 50+?
Sprawa wydaje się trudniejsza, niż to to z pozoru wygląda. Do osób 50-60+ kierowanych jest wiele programów unijnych, rządowych oraz samorządowych co już powoduje, że grupa ta jest wyróżniona. Zdecydowana większość tych programów to bardzo cenne inicjatywy, tyle że kierowane do stosunkowo wąskiej grupy osób wymagających opieki, niesamodzielnych lub po prostu chorych i niepełnosprawnych. Coraz więcej natomiast głosów za tym, żeby w większym stopniu docierać do osób, których potencjał personalny pozostaje bardzo wysoki.
Potrzebna jest przede wszystkim aktywizacja społeczna i zawodowa ogromnej rzeszy sprawnych i zdrowych osób 50-60+. Paradoksalna jest sytuacja, w której ze względu na postęp cywilizacji wydłuża się okres życia człowieka oraz przesuwa się wiek wysokiej sprawności zawodowej, przy jednoczesnym wczesnym stosunkowo wieku emerytalnym i braku rąk do pracy. Z jednej strony są osoby znające doskonale swój fach, gotowe i zdolne do pracy, z drugiej zaś rozważa się sprowadzenie do pracy cudzoziemców. Wydaje się, że gdzieś popełniany jest błąd systemowy.
Receptą na sukces jest jak najdłuższa aktywność osób 50-60+
Gdzie tylko możliwe powinna to być aktywność zawodowa i biznesowa, a w każdym przypadku aktywność społeczna i uczestnictwo w życiu małych lokalnych grup. Najgorszą możliwą opcją jest zawsze pozostawanie w domu i oglądanie całymi dniami telewizji. Zmiana tego modelu funkcjonowania seniorów jest największym wyzwaniem jakie przed nami.
Zdjęcia: materiały prasowe
Autor: Paweł Lejman
