Być seniorem w XXI wieku – materiały z Konferencji cz.II

0
1769

Wprowadzenie

Analizy danych demograficznych ukazują, że wysoko rozwinięte państwa, a w szczególności społeczeństwa Unii Europejskiej napotykają rosnące wyzwania starzejących się społeczeństw. W świetle tych zmian organizacje potrzebują rosnącego zrozumienia tego, jak zarządzać starzejącą się grupą pracowników. Problematyka rosnącego średniego wieku społeczności w ostatnich latach jest przedmiotem szeroko zakrojonej i intensywnej dyskusji naukowej i znajduje swoje odbicie również w obszarze zarządzania organizacjami. W połączeniu z niską dzietnością tworzy to rosnące wyzwania dla współczesnych przedsiębiorstw. Przewiduje się, że liczba osób, które ukończyły 60 rok życia drastycznie wzrośnie w krajach europejskich wraz ze starzeniem się pokolenia „baby boomers”. Nic zatem dziwnego, że teoretycy i praktycy zarządzania mając na uwadze te trendy skoncentrowali wysiłki na poszukiwaniu technik aktywnego zatrzymywania i wykorzystywania potencjału tej grupy pracowniczej].

Podsumowanie

Tytułem podsumowania, z badań wynika, że aby wykorzystać potencjał pracowników w grupie wiekowej 50+ konieczne jest nie tylko opracowanie polityk zakładających wykorzystanie drzemiącego w dojrzałych pracownikach organizacji potencjału, ale również aktywne wprowadzenie ich w życie. Wyniki badań wskazują pośrednio, że badane przedsiębiorstwa nie najlepiej radzą sobie z wykorzystaniem zasobów posiadanych przez doświadczonych pracowników. Podsumowując warto stwierdzić, że dociekania nad zjawiskiem starzenia się społeczności organizacji są ważnym i jak dotąd niedostatecznie badanym aspektem funkcjonowania przedsiębiorstw. Jego rola będzie rosła wraz ze wzrostem średniego wieku obywateli Polski, krajów europejskich i generalnie społeczeństw gospodarek wysoce rozwiniętych. Na tym etapie należy pamiętać, że deklaracjom o ważności pracowników z większym doświadczeniem towarzyszyć powinny rzeczywiste działania, bo dopiero one pozwolą na pełne wykorzystanie umiejętności, wiedzy i zdolności tej niezwykle ważnej grupy pracowniczej.

Autor: Tomasz Ingram, dr hab, prof. UE w Katowicach

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj