Dzisio łostatnio tajla wspomniyn Hyjdli, mom nadzieja, żeście radzi czytali.Jak zaś sie kiedyś trefia (spotkam) z niom, poprosza ło wjyncyj .
Moja ciotka ze Katowic
Moja ciotka (siostra łod mutry) ( od matki) miyszkała z unklym (wujkiem) w Katowicach. Bardzo dobrze my sie rozumiały, bo to boła tako miastowo paniusia i dycki (zawsze) w ciynżkich chwilach mie wspiyrała.
Godałach ji wszystke tajymnice z kerymi boło gańba iść do mutry (wszystkie tajemnice, z którymi wstyd mi było iść do mamy).
Mieli jednego bajtla (jedno dziecko), ale umarł w latach piyndziesiontych jak mioł cztyry miesionce i wiyncyj bajtli niy mieli, beztoż (dlatego) traktowała mie jak cera (córkę ) i bardzo mi pszoła (mnie kochała).
Po śmierci ujka łobiecałach, że nigdy nie łostanie bez mojyj pomocy. Beztoż (dlatego) po wylywie (wylewie) jak boła sparaliżowano wziynach ją, ale przeżoła u nos nie cołki rok. Dycki (zawsze) godała dziołcha pamiyntej;
,, ŻYJ TAK, COBY ZA TOBĄ PŁAKALI, A NIE SKIŻ ( z powodu)CIEBIE”
Ciotka po śmierci swojygo łojca łostała z macochą, bo reszta rodzyństwa skiż (w powodu) tyj baby dojść wczas wymskła z chałpy (wyszła z domu). Jako modo dziołcha niy miała lekkygo życio, bo za pora miesincy za fatrym, (parę miesięcy za ojcem,) nogle ta muter (matka) tyż ciynżko zachorowała, a co gorsze po wojnie nie boło łopatrukow (opatrunków).
Ciotka stare bedwesze (pościel) szczigła (cięła) na konski (kawałki), coby przikłodać mutrze na łotwarto rana z keryj durch wyciykała ropa, a potym prała i warzoła (gotowała) te szmatki.
No, ale roz zachciało się mutrze blumkohlu (kalafior).
Ciotka drab (nagle, szybko) poleciała na torg (targowisko) i kupioła, ale muter w talyrzu pobibrała( podziubała) i łostawioła, bo w tyj chorobie cołki smak stracioła.
Ciotka wziyna tyn łozdziabrany blumnkhol i wciepła do pieca. Muter jak to widziała boła łokropnie (okropnie) zło, bo przeca (przecież) po wojnie biyda (bieda), a ciotka zamiast zjeść, to take dobre jodło (jedzenie) do pieca wciepła (wrzuciła).
Po połedniu prziszła do macochy kamratka (koleżanka) jak ciotka gynał (prawie)w robocie boła. Poskarżoła, że to tako dziywa ( dziewczyna, pogardliwie), kero nie poradzi nic szporować (oszczędzać), że jak się wydo (wyjdzie za mąż) to chop ją z chałpy wyciepnie (wyrzuci), bo nic nie szanuje itd.
Kamratka łopedziała (opowiedziała) w doma chopowi, a tyn się chcioł podlizać władzy i narobioł takyj łostudy (zgorszenia), że za pora dni do miyszkanio zaklupoł (zapukał) szandara (mundurowy, policjant).
Padoł, że ciotka musi iść do komyndanta (komendanta). Modo dziołcha łogromnie się boła, ale łopedziała tak jak boło. Komyndant spokojnie wysuchoł, ale kozoł jeszcze szandarowi wypytać somsiadow.
Na szczynściy cało kamiynica stoła za ciotką murym. Padali, że prócz tyj dziołchy (dziewczyny) szklonki wody tyj staryj żodyn (szklanki wody tej starej nikt ) nie zaniesie .
Wychwolali, że to dobro i robotno frela ( pracowita panna), że tak się poświynco choryj i zmierzłyj (grymaśnej,nieznośnej) babie. Chodzi do roboty i co chwila leci do chałpy łobejrzeć, eli matka czegoś nie potrzebuje.
Skiż (z powodu) tego poradzi robota stracić. Za niecołki miesionc macocha się starcioła (zmarła). Pogrzyb ciotka bardzo boleśnie przeżoła. Miała taki żol dryne (żal w środku,rozżalenie) i bardzo płakała, ale nie za macochą, bo przeca już wiekowo boła, a w chorobie tyż bardzo ciyrpiała, ale płakała skiż macochy (płakała z powodu macochy), że cołke życie ciynżko miała (całe życie miała ciężkie), a na koniec jeszcze takyj łostudy (zgorszenia) narobioła.
Dlo ciotki ta sprawa dobrze sie skończoła, bo komyndant doł przidział na łopatrunki i nie musiała już prać tych poszcziżonych konsków (pociętych kawałków).
Chop, kery narobioł tyj łostudy zostoł ukorany za fałszywe łoskarżynie, a jakiś czas potym komyndant łożynioł się z ciotką.
I jak tu nie wierzyć w przeznaczynie. Nigdy niy ma tego złego, coby nie wyszło na dobre. Jakby macocha się nie poskarżoła kamratce, a ta nie narobioła tyj łostudy to ciotka nie poznałaby komyndanta, kery zakochoł się w ciotce bez pamiynci, a potym jak w bajce żyli dugo i szczynśliwie, bo unkel cołke życiy boł dobry chop.
Myślam, że w żiyciu trza jednak wszystko przeżyć.
Nie yno te radosne i piykne chwile, ale tyż smutki, rozczarowania i upadki, bo jakby sie tak wszystko dobrze ukłodało, to by czowiek boł przemondrzały, a jednak trocha tyj pokory w nos musi być.
Wspomnień Hyjdli wysłuchała i spisała na potrzeby strony, zredagowała Johanka
Richtig fajne ksionżki ło Ślonsku i nie tylko znojdziecie sam.
Dziynkuja Wom Ludkowie, żeście czytali wspomniynia Hyjdli, a Hyjldli dziynkuja, że nie zawarła ich we swym sercu ino sie z nami podzieloła!
