Pleszew odwiedziłam na chwilę, jadąc nad morze. Zobaczyłam pomnik żołnierza, poprosiłam mojego małżonka, by się zatrzymać, chciałam się dowiedzieć, co to za pomnik, ratusz obok również był piękny.
Parę słów o Pleszewie
„Pleszew – miasto w województwie wielkopolskim, w Kaliskiem, na Wysoczyźnie Kaliskiej, nad Nerem, siedziba powiatu pleszewskiego i gminy Pleszew.
Według danych z 1 stycznia 2019 roku miasto liczyło 17 356 mieszkańców[1].
Patronem miasta jest św. Jan Chrzciciel[2].
Pleszew jest pierwszym w Polsce miastem 15-minutowym, w którym wszystko, co jest niezbędne do życia, znajduje się w zasięgu maksymalnie kwadransa drogi pieszo, rowerem lub komunikacją miejską[3].
Pleszew leży na Nizinie Południowowielkopolskiej, na Wysoczyźnie Kaliskiej[4], nad Nerem, około 25 km na północny zachód od Kalisza; położony jest w południowo-wschodniej części historycznej Wielkopolski, w Kaliskiem, do II rozbioru Polski (1793) leżał w województwie kaliskim[5].
Etymologia nazwy miasta nawiązuje do słowa plesz, plecha – oznaczające łyse, gołe miejsce położone na bezleśnej wysoczyźnie[6].”
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pleszew
Historia Pleszewa
„Początki osadnictwa Pleszewa datowane są na IX w. p.n.e.[2].
Pierwsza wzmianka o mieście (civitas Plessov) pochodzi z 2 października 1283 roku, kiedy to książę wielkopolski Przemysł II objął pod jurysdykcję sądu kaliskiego miasto Pleszew[2].
Pierwszym odnotowanym (1395) właścicielem miasta był kasztelan Filip z Cielczy – Pleszew był miastem prywatnym[2].
W okresie średniowiecza było to miasto średniej wielkości. W czasie wojny trzynastoletniej Pleszew wystawił w 1458 roku 12 pieszych na odsiecz oblężonej polskiej załogi Zamku w Malborku[7]. Przywilej króla Jana Olbrachta z 1493 roku zezwalał dwa jarmarki w ciągu roku: na św. Floriana (4 maja) i św. Jana Chrzciciela (29 sierpnia)[2].
Na początku XVI wieku w Pleszewie działało 9 cechów rzemieślniczych[2]. W okresie reformacji miejscowość była ośrodkiem protestantyzmu[2].
W 1793 roku w wyniku rozbiorów Polski miasto znalazło się wraz z całą Wielkopolską w zaborze pruskim[2].
W 1806 roku pożar zniszczył 2/3 miasta m.in. ratusz i kościół[2]. W 1807 roku miasto przynależało do departamentu kaliskiego Księstwa Warszawskiego[2]. Po ustaleniach Kongresu Wiedeńskiego (1815) Pleszew ponownie powrócił do zaboru pruskiego[2]. W 1818 roku utworzono powiat pleszewski obejmujący m.in. miasto Jarocin[2]. W 1831 roku w mieście panowała epidemia cholery[2]. W okresie rewolucji społecznych i narodowych tzw. Wiosny Ludów (1848–1849) pod Pleszewem zlokalizowany był jeden z głównych obozów powstańczych[2].
W drugiej połowie XIX wieku miasto przeżywało rozwój gospodarczy, założono m.in. zakład budowy i naprawy maszyn rolniczych (1877), zakład kotlarski (1886) oraz drukarnię (1899)[2].
W 1875 roku uruchomiono linię kolejową z Poznania przez Pleszew (stacja w Kowalewie) do Kluczborka[2].
Mieszkańcy miasta uczestniczyli w powstaniu wielkopolskim (pięć kompanii pleszewskich) w starciach m.in. o Krotoszyn, pod Kobylą Górą i w okolicach Rawicza[2].
24 stycznia 1945 roku miała miejsce ofensywa Armii Czerwonej[2].
W 1983 roku w Pleszewie uruchomiono komunikację miejską oraz otwarto muzeum[2].”
źródło:https://pl.wikipedia.org/wiki/Pleszew#Historia
Pleszew- miasto 15 minutowe, o co chodzi?
„Pleszew jest pierwszym w Polsce miastem 15-minutowym. W ciągu maksymalnie kwadransa pieszo, rowerem lub komunikacją miejską, można dostać się do najważniejszych punktów w mieście – szkoły, urzędu, sklepu, przychodni, czy instytucji kultury lub miejsc sportu i rekreacji. Według założeń koncepcji wdrażane są inwestycje i nowoczesne rozwiązania, które ułatwiają życie mieszkańcom i sprawiają, że Pleszew staje się dobrym miejscem do życia. Koncepcja opiera się o sześć podstawowych filarów, według których podejmowane są konkretne działania w przestrzeni miejskiej. Są to łatwo dostępne żłobki i przedszkola, przyjazne szkoły (także artystyczne), atrakcyjny rynek mieszkaniowy, zróżnicowana oferta kulturalna, nowoczesne obiekty sportowe i miejsca rekreacji, a także wysoki poziom opieki zdrowotnej. Działania te są realizowane w oparciu o ochronę środowiska, z wykorzystaniem ekologicznych rozwiązań. Dzięki temu miasto staje się ekologiczne i ekonomiczne[3].
Twórcą koncepcji miasta 15-minutowego jest prof. Carlos Moreno z francuskiej Sorbony, który dostrzegł pierwsze w Polsce kwadransowe miasto. Efektem jest zaproszenie Pleszewa do udziału w konsorcjum programu „Driving Urban Transitions” w towarzystwie: Wiednia, Genewy, Glasgow, Belfastu, uniwersytetów w: Lozannie, Monachium, Karlsruhe i Stuttgarcie oraz sieci miast C40. Projekt dotyczy modelu miasta 15 minut i wdrażanych polityk miejskich w zakresie zrównoważonej mobilności i mieszkalnictwa.”
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pleszew#Miasto_15-minutowe
Pomnik żołnierza obok ratusza
Pomnik, jak się okazuje nie żołnierza a powstańca, jest metalowy.
Obrazuje postać powstańca, który wyrusza w bój, a malutki chłopczyk przekazuje mu ( w domyśle chyba – ojcu?) ryngraf z Matką Boską, by go chronił.
Na dole pomnika widzimy napis, kierowany do powstańców pleszewskich, by oddać im cześć: „Nikt im iść nie kazał… poszli – bo tak chcieli.”
Autorem projektu jest Grzegorz Godawa. Odsłonięcie pomnika nastąpiło 15 października 2018 roku.
Podsumowanie
Byłam w Pleszewie wiele razy, ale zawsze w nocy, w drodze nad morze, teraz udało się być tu za dnia. Z wielu ciekawych rzeczy jakich dowiedziałam się przygotowując do reportażu, już teraz wiem, że wiele ominęłam. Kolejny mój pobyt będzie dłuższy, uzupełnię moją wiedzę turystyczną.
Zapraszam do Pleszewa!
Johanka