Mondrości familijne podług Marianny
Dziynki mojej kamratce postanowiłach kontynuować cykl „Mondorści familijne”, ale po naszymu, po śląsku.
Postarom sie łopisać, co mie pedziała moja kamratka .
Marianna tyż wspomino niekiere powiedzynia ze swego domu .
Jej Fater ,richtig Ślązok z krwi i kości , zawdy godoł :
Bier taki chelisek (czyli koszyk z pałąkiem ) na ramiona, kiery poradzisz udźwignąć
Chodziło ło to, coby sie nie wyrychlać ( wychodzić przed szereg, spieszyć się ) i nie wpisywać do czegoś np. do harcerstwa, kej som wiysz ,co tego zadania nie szafniesz ( nie zdołasz zrobić ) .
Fater Marianny prowadził Róże Różańcowe w swej wiosce .
Godoł, że trza kożdy dziyń łodmawiać dziesiontka różańca, a kej nie bydziesz tego robić, abo bydziesz łopuszczać to lepij sie w ogóle do tej róży nie wpisuj, bo przeca łobietnica przed Ponbóczkiem ( Panem Bogiem ) to rzecz świynto i trzeba o tym zawdy (zawsze) pamjyntać.
Richtig fajne ksionżki o podobnej tematyce znojdziecie tukej

Jedne słowo maniyj ( mniej ) nigdy nie zaszkodzi
Fater Marianny boł szpec ( specjalista ) łod zygorków (zegarków ), ale nigdy nie broł piyniyndzy, bo miał szpas (radość;zabawa ), co komuś dopomoże ,a mioł chynć ( chęć) do roboty, bo była ona siedząco , w fotelu i nie musioł się natargać ( naszarpać, ciężko pracować ).
Jeden Somsiod przyniósł richtig skomplikowany zygarek taki z przed pierwszej wojny, kierego żodyn zygarmistrz nie szafnął naprawić, a fater Marianny go naprawił. Somsiod był w pierony uradowany.

Spytał wiela się przynoleży ( ile się należy ) za naprawę, a fater Marianny, co że po prowdzie (naprawdę ) to nic.
Wdzinczny Somsiod nie przyjoł tego do sia ( nie zgodził się z tym ), pedzioł, a jo musza się wom odwdziyndzyć.
No to samouk zegarmistrz pedzioł, wiysz, kej już chcesz, to jakbyś umioł kupić mi tytka kafeju ( torebka kawy) , to byda fest rod ( bardzo zadowolony).A wtedy nie szło łatwo kupić kafeju.
Somsiod w wielkim szwungu polecioł do dom ( w wielkim pośpiechu poleciał do domu) i przytargoł tytka kafyju. Pedzioł, że przyniesie drugi zygor do naprawy nieskorzyj ( później)
Wszystko to sie dzioło w latach siedymdziesiontych , kej nie boło takich rarytasów, jak kafyj (kawa) czy maszkety (słodycze) i bombony ( cukierki ) – tylko w Pewexach.

Muzeum Śląska Opolskiego_Kamienica Czynszowa w Opolu ul. Św.Wojciecha fot.Johanka
Pora dni nieskorzyj (później ) jakoś baba pedziała mamie Marianny we sklepie, aże kobiyta tego chopa łod naprawionego zygorka godo, co jej chop – samouk zygormistrz dobry fachman ( specjalista ) , ale kej nei mosz tytki kafyju ( torebki kawy), to nie przichodź do niego.
No i się zrobioła ostuda ( kłótnia, zgorszenie ) .
Matka ochrzaniła mynża, coby przestoł naprawiać te zygorki, bo ino zgorszynie sie robi. Fatrowi Marianny boło fest przykro, co tak o nim godała ta baba .A łon chcioł dobrze.
Za pora dni przyszoł zaś tyn chop łod zygara z nastypnym.

Muzeum Śląska Opolskiego_Kamienica Czynszowa w Opolu ul. Św.Wojciecha fot.Johanka
Fater godo:- jo ci go naprawia, ale twoja baba na pół wsi godała ło mie , coch jest pragliwy ( chciwy) na kafyj.
Somsiod z szwungiem wylecioł z chałupy zygormistrza do dom.Wrócił ze swojom babom, a łona z płaczym przeprosiła zygormistrza. Okazała skrucha i fest żałowała. Pedziała, aże jest jej gańba ( wstydzi się ) , co narobiła ostudy (zgorszenia), bo łoni nie pijom kafyju, no nie lubiom, a dostowajom go w paketach (paczkach ) z Enerefu ( RFN).
A łona obiecała tyn kafyj fryzjerce, ale chop bez pytanio wzion go do zygormistrza i łona sie chciała usprawiedliwić przed łonom i pedziała te gupie słowa, bo miała złość na chopa.

Muzeum Śląska Opolskiego_Kamienica Czynszowa w Opolu ul. Św.Wojciecha fot.Johanka
Fater Marianny nigdy nie boł zawziynty, ale jej pedzioł: widzisz Erna, na drugi roz pomyśl chwila, co komu godosz i ło czym .
Bo jakby jedno słowo z gamby maniyj , to by nie boło zgorszynia.
Myśla , że spodobało się wom łopowiadanie Marianny, pra?
Johanka