Byłam w maju 2022 w pięknym Kaliszu. Zwiedzanie zaczęliśmy od lokalnej cukierni, w której małżonek zakupił prawdziwe pączki z różą, takie „domowe”. Smaku do dzisiaj nie zapomnę. Ratusz jest duży, otoczony pięknymi kamienicami, z których mnie oczarowała kamienica z medalionami, o której wspominam niżej.
Parę słów o Kaliszu
„Kalisz (łac. Calisia, jid. קאַליש[4]) – miasto na prawach powiatu, drugi co do wielkości ośrodek województwa wielkopolskiego, historyczna stolica Wielkopolski[5][6], stolica Kaliskiego[7], siedziba powiatu kaliskiego, jeden z dwóch głównych ośrodków aglomeracji kalisko-ostrowskiej[8] i Kaliskiego Okręgu Przemysłowego; siedziba kurii diecezji kaliskiej. Miasto położone w środkowo-zachodniej Polsce na Wysoczyźnie Kaliskiej, nad Prosną, u ujścia Swędrni.
Od 1314 do II rozbioru Polski Kalisz był stolicą województwa kaliskiego. Od XVI wieku do pierwszej połowy XVIII wieku był miejscem obrad sejmików elekcyjnych województwa kaliskiego[9]. Następnie został stolicą departamentu kaliskiego w Księstwie Warszawskim, w Królestwie Polskim stolicą województwa (do 1837), później (w latach 1837–1845 i 1867–1918) stolicą guberni. W latach 1975–1998 był stolicą województwa kaliskiego.
Miasto stanowi ważny ośrodek kulturalny; znajdują się w nim teatry, muzea, filharmonia, galerie sztuki, organizowane są festiwale, m.in. Kaliskie Spotkania Teatralne (1961) i Międzynarodowy Festiwal Pianistów Jazzowych (1974).
Według danych GUS z 31 grudnia 2020 r., miasto było zamieszkiwane przez 99 106 osób[10].
Patronem Kalisza jest św. Paschalis Baylón i św. Józef[potrzebny przypis]. Święto miasta obchodzone jest 11 czerwca[11].”
źródło :https://pl.wikipedia.org/wiki/Kalisz
Piękny budynek ratusza
„Ratusz w Kaliszu – ratusz w Śródmieściu Kalisza, neoklasycystyczny, wzniesiony w latach 1920–1924 staraniem Komitetu Odbudowy Kalisza wg projektu Sylwestra Pajzderskiego w oparciu o wcześniejsze projekty Stefana Szyllera; wpisany do rejestru zabytków w 1993.
Wcześniej w pobliżu obecnego ratusza stał dwupiętrowy ratusz gotycki z wieżą, wzmiankowany po raz pierwszy w 1426. Ratusz ten został przebudowany w stylu renesansowym w XVI w. Budynek spłonął w 1792.
Kolejny ratusz zbudowano w 1888 według projektu Józefa Chrzanowskiego, budynek ratusza został podpalony w czasie burzenia Kalisza w 1914 przez wojska pruskie[2].
W 2006 Narodowy Bank Polski wyemitował obiegową monetę okolicznościową o nominale 2 zł w serii „Historyczne Miasta Polski” z wizerunkiem ratusza w Kaliszu[3].”
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ratusz_w_Kaliszu
Piękne kamienice i słynna kamienica z medalionami
Spacerowałam wokół ratusza, zwiedząjąc, a te piękne kamienice mnie zachwyciły.
Fakt, że ja patrzę na zwiedzane miasta inaczej, sprawia, że widzę te elementy architektury, których czasem przechodnie nie widzą, dostrzegłam wiele zachwycających rzeczy. Jedną z nich były medaliony. Jak tylko przyjechałam do domu, odszukałam skąd to się wzięło.
„Na Głównym Rynku mieści się tzw. kamienica z medalionami przedstawiająca płaskorzeźby czterech wybitnych kaliszan: Adama Asnyka, Marii Konopnickiej, Stefana Szolc-Rogozińskiego i Marii Dąbrowskiej[100].”
źródło:https://pl.wikipedia.org/wiki/Kalisz
Same płaskorzeźby zamontowano na ścianie kamienicy w 1978 roku. Ich autorem jest rzeźbiarz Wiesław Andrzej Ozimina.
Przypomnijmy, że Adam Asnyk to poeta urodzony w Kaliszu, Maria Konopnicka, pisarka, która mieszkała w mieście przez 12 lat, Stefan Szolc-Rogoziński – badacz Afryki, który pochodził z Kalisza oraz Marię Dąbrowską – pisarkę, urodzoną w niedaleko od Kalisza położonym Russowie. Ta kolekcja nosi nazwę „Sławią nasz grób”.
Podsumowanie
Zapraszam do Kalisza, muszę tu wrócić, bo uważam, że za mało zwiedziłam, powinnam jeszcze raz przyjechać.
Ruszamy z kanapy, zwiedzajmy piękną Polskę.
Johanka