Dzisiaj pierwszy z reportaży z tego miasta, gdzie byłam przejazdem. Zakochałam się w mieście od pierwszych chwil.
Zachwycił mnie pałac i otaczający go park, z gigantycznymi drzewami, stawem, taka mała enklawa w środku miasta.
Parę słów o mieście
„Jarocin – miasto w środkowo-zachodniej Polsce, w województwie wielkopolskim, siedziba powiatu jarocińskiego i gminy Jarocin.
Według danych z 31 grudnia 2021 miasto liczyło 26 410 mieszkańców i zajmuje powierzchnię 22 km²[1].
Jarocin leży na Nizinie Południowowielkopolskiej, na Wysoczyźnie Kaliskiej[2], około 46 km na północny zachód od Kalisza.
Pod względem historycznym położony jest w południowo-wschodniej części Wielkopolski, w Kaliskiem. Do II rozbioru Polski (1793) leżał w województwie kaliskim.
Miasto ma metrykę średniowieczną i notowane jest od XIII wieku. W 1257 jako Iaroczino, 1324 de Iarocyno, 1391 Jaroczino, 1473 de Jaroczyn, 1481 Jarocino, 1510 Jaroczyn, in oppido Jaroczin, 1511–23 Jaroczyn, 1578 Jaroczyn, 1620 Jarociń, 1674 Jarocin, 1882 Jarocin, niem. Jarotschin[3].
Nazwa Jarocin pochodzi od nazwy osobowej Jarota z dodanym sufiksem -in[3]. W latach 1283–1369 Jarocin występował także pod niemiecką nazwą Kesselberg[4].
W okresie porozbiorowym miasto było opisywane zarówno jako Kesselberg, jak i Jarotschin[5].”
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Jarocin
Park Radolińskich w Jarocinie
Pałac Radolińskich w Jarocinie otacza rozległy park, powstały według projektu znanego ogrodnika, Pierre’a Josepha Lenne.
Pałac Radolińskich w Jarocinie
„Pałac Radolińskich w Jarocinie – główna siedziba rodowa wielkopolskiej rodziny Radolińskich herbu Leszczyc. Zaprojektowana w stylu angielskiego neogotyku przez pruskiego architekta królewskiego Friedricha Augusta Stülera na zlecenie Władysława Radolińskiego. Wzniesiona w latach 1848–1865.
Władysław Radoliński (1806–1879) zlecił zaprojektowanie rodowej siedziby Friedrichowi Augustowi Stülerowi. Był on sprawdzonym przez Radolińskiego architektem, który wsławił się w Europie jako twórca muzeów, pałaców, kościołów, uniwersytetów, zamków itp. w Berlinie, Budapeszcie, Królewcu, Sztokholmie czy Kolonii. Dla samego Radolińskiego zaprojektował pałac w Poznaniu, który przebudowany stoi przy dzisiejszym placu Wolności, a także nigdy nie wybudowany (ze względów technicznych) pałac w Jarocinie. Radoliński pragnął okazałej siedziby dla siebie i przyszłych pokoleń dlatego Stüler miał tu pole do popisu. Zdecydowano, że siedziba zostanie wzniesiona w jarocińskim parku (wtedy będącym prywatną własnością Radolińskich) kilkaset metrów od dawnej siedziby tzw. Skarbczyka (który został w późniejszych latach wyremontowany i zaanektowany na rodowy skarbiec i archiwum). Ostateczna wersja projektu Stülera, którą zaaprobował Radoliński nosiła miano budowli o charakterze angielskiego neogotyku. Być może miała na to wpływ obecność Władysława Radolińskiego na koronacji królowej Wiktorii w Londynie w roku 1838 i spostrzeżenia jakich tam dokonał[2][3].
Budowa pałacu rozpoczęła się w 1848 roku. Rezydencja miała mieć trzy kondygnacje. Jej główne wejście stanowił ryzalit zwieńczony krenelażem. Frontową część pałacu zwrócono ku parku, natomiast tylna część pałacowej elewacji skierowana została w kierunku centrum miasta. Ogród, który znajdował się na tyłach pałacu idealnie współgrał z rozległym tarasem zaprojektowanym przez Stülera. Przy budowie pałacu brali udział m.in. specjaliści z Poznania, Berlina, Wrocławia, Charlottenburga, Krotoszyna i Milicza. Prowadzone z niewielkimi przerwami prace zostały definitywnie zakończone w 1865 roku gdy sala wielka została ostatecznie urządzona. W pałacu znalazły się liczne sypialnie (zarówno dla członków rodziny, jak i gości), biblioteka, buduar, hole, salon, oranżeria (w której znalazło się 600 doniczek z kwiatami), sala wielka, łazienki, kuchnia, pokój dla pokojówki, garderoba, pokój do pracy, jadalnia i taras[2][3]„
źródło:https://pl.wikipedia.org/wiki/Pałac_Radolińskich_w_Jarocinie
Losy pałacu po wojnie
„Pozostawiony samotnie pałac nie stał się na szczęście miejscem ograbionym i doszczętnie zniszczonym przez Armię Czerwoną, choć nie obyło się bez aktów wandalizmu i kradzieży. Tymczasowe władze miasta przytomnie starały się zabezpieczyć znajdujące się tam cenne przedmioty, choć skutek tych działań był różnoraki. Z biegiem lat w pałacowych pomieszczeniach lokowano przeróżne instytucje: Państwowy Ośrodek Kształcenia Bibliotekarzy, Szkołę Podstawową nr 3, Państwową Szkołę Muzyczną, siedzibę jarocińskiego koła Polskiego Towarzystwa Historycznego czy Bibliotekę Publiczną Miasta i Gminy Jarocin[2][3]. W 2022 r. otwarto ekspozycję stałą Muzeum Regionalnego[4].”
źródło :https://pl.wikipedia.org/wiki/Pałac_Radolińskich_w_Jarocinie#Los_pałacu_po_wojnie
Podsumowanie
Zapraszam na kolejną relację z pięknego Jarocina, warto tu przyjechać i pospacerować po parku i zobaczyć pałac.
Johanka