Kiedy po wyprawie z części zachodniego wybrzeża wracałam na swoją Opolszczyznę, poprosiłam małżonka o to, by odwiedzić Zieloną Górę.
Wracając, a była to niedziela zajechaliśmy do klimatycznej Zielonej Góry i zaparkowaliśmy na placu niedaleko wielkiego monumentu. Oczywiście pochodził on z czasów słusznie minionych, ale kilka nowych tablic nieco „zmieniło” jego charakter. Jest to Plac Bohaterów.
Forma monumentu z piaskowca, nawiązuje do rękojeści piastowskiego miecza wbitego w prasłowiańską ziemię. Taki był duch epoki wówczas, gdy powstawał.
Pomnik został uroczyście odsłonięty w 1965 roku w święto 22 lipca, jego autorką jest Anna Krzymańska. Wtedy był nazywany pomnikiem Braterstwa Broni.
Ze względów dokumentacyjnych i historycznych należy nadmienić, że to już czwarty pomnik w tym miejscu.
Pierwszym był pomnik cesarza Wilhelma I, drugi marszałka von Hindenburga,a po wojnie pomnik Wdzięczności Żołnierzom Radzieckim. Obecny została ustanowiony pomnikiem Braterstwa Broni.
Należy dopowiedzieć, że tu, na Placu Bohaterów był cmentarz wojskowy. Pochowano tu 196 żołnierzy Armii Czerwonej, poległych w walkach o te ziemie. Pośrodku cmentarz wzniesiono Pomnik Wdzięczności. Monument miał formę surowego obelisku zakończonego czerwoną gwiazdą, obok niego stały trzy postaci żołnierzy z pepeszami i sztandarem. W początkowym okresie obok pomnika stały 4 armaty. Sam cmentarz zlikwidowano w 1953 roku, jednak pomnik został na dłużej.
Rozpisano konkurs na nowy pomnik , który miał wyrażać wdzięczność i polskim bohaterskim żołnierzom. Konkurs wygrał Leszek Krzyszowski , ale ówczesne władze wybrały projekt Anny Krzymańskiej.
Pomnik wykonali artyści : Tadeusz Dobosz i Józef Rajchel. Odsłonięto go w 21 rocznice powstania Polski Ludowej i 20 rocznicę powrotu ziem zachodnich do Macierzy 22 lipca 1965.
W początkowych latach lat 90 tych zmieniono nazwę pomnika na Bohaterów II Wojny Światowej, zatarto elementy kojarzące się z Armią Czerwoną, na postaciach żołnierzy, a sierp i młot został zastąpiony orłem w koronie.
W roku 2012 miasto podjęło uchwałę, która dodawała godło państwowe w górnej części pomnika.
To trzeci orzeł , oprócz piastowskiego oraz tego z lat dziewięćdziesiątych.
Pod pomnikiem umieszczono ziemie zebraną ze wszystkich frontów, pojawiła się również tablica, z napisem Bohaterom II Wojny Światowej.
Należy podkreślić, że mimo tego do dziś środowiska kombatanckie są podzielone względem pomnika i budzi on kontrowersje.
Parę słów o Zielonej Górze
Zielona Góra to historycznie dolnośląskie miasto na prawach powiatu w zachodniej Polsce, jest największe w województwie lubuskim.
Swoją siedzibę ma tu samorząd województwa, marszałek i zarząd województwa lubuskiego oraz Sejmik Województwa Lubuskiego; stolica diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Wraz z Sulechowem i Nową Solą tworzą Lubuskie Trójmiasto.
Zielona Góra mieści się w zachodniej Polsce, za zboczu doliny rzeki Odry, w miejscu, gdzie rzeka przecina Wał Zielonogórski. Geograficznie można powiedzieć, że znajduje się na terenie podprowincji Pojezierza Południowobałtyckiego.
Miejscowość kulturowo i historycznie jest częścią Dolnego Śląska. W okresie 1950-1998 była stolicą województwa zielonogórskiego.
Historycznie nazwa miasta była odnotowywana w różnych językach: po łacinie Thalloris, Prasia Elysiorum, w w języku niemieckim Grünberg in Schlesien oraz po polsku Zielona Góra.
Józef Lompa, polski pisarz z Górnego Śląska w książce „Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej „wydanej w 1847 roku wymienia polską nazwę Zielona Góra. W 1945 roku przez okres przejściowy używano formy Zielonogóra,a w obecnej formie już od 1946 roku.
Zadziwiający pięknem deptak i Stare Miasto
Natrafiliśmy na festiwal teatrów ulicznych, co było ciekawe, ale niestety uniemożliwiło mi możliwości fotografowania.
Deptak jest pełen kawiarni, restauracji, lodziarni, masę ludzi spaceruje całymi rodzinami. Polecam. Zobaczcie sami:
Zabawne figurki rozproszone po całym mieście
Podobnie jak krasnoludki we Wrocławiu stanowią zabawny element architektoniczny miasta, tak w Zielonej Górze rolę tę pełnią Bachusiki i inne ciekawe figurki.
Rok 2010 rozpoczął tradycje serii Bachusików. Są to małe figurki, ustawione w różnych częściach miasta . Są niejako towarem turystycznym miasta. Mają propagować tradycje winiarskie, z których słynie.
W Centrum Informacji Turystycznej można dostać mapkę Bachusików ,która doprowadzi nas do wszystkich figurek.
Jest to sposób na zwiedzenie miasta. Źródła mówią o około 59 figurkach.
My nie znaleźliśmy wszystkich, ale lataliśmy jak małe dzieciaki, z aparatami by je sfotografować.
Wiele firm poczuwa sobie za honor mieć Bachusika na swej siedzibie. To jest interesujące.
Pomnik Mistrza żużla
Idąc deptakiem natrafiliśmy na interesujący pomnik, przedstawiający lokalną legendę żużla, Andrzeja Huszczę – sportowca Falubazu, w skali 1:1 jadącego na motorze na jednym kole, wykonując tzw. „świecę”, a drugą ręką pozdrawiającego kibiców.
Pomnik powstał a inicjatywy prezydenta miasta pana Janusza Kubickiego. Odsłonięto go w 2018. Autorem pomnika jest pan Artur Wochniak. Odsłonił go osobiście – sam żużlowiec Pan Andrzej Huszcza.
Początkowo pomnik miał stać na nowym rondzie w kierunku wjazdu do Raculi, gdzie mieszka mistrz żużlowy, ale ostatecznie trafił na deptak w centrum miasta na przeciw budynku nie istniejącego już Kina „Nysa”.
Należy wspomnieć, że to jedyny pomnik żużlowca w takiej formie w Polsce.
Na wąskim cokole, na którym jest postać mistrza, jest podpis: ANDRZEJ HUSZCZA – LEGENDA ZIELONOGÓRSKIEGO SPEEDWAYA
Pomnik malarza Klema Felchnerowskiego
Kolejny pomnik na deptaku, to ławeczka i postać artysty malarza Klema Felchnerowskiego, również dłuta pana Artura Wochniaka. Odsłonięto go w 2015 roku. Jest wykonany z brązu.
Umiejscowiony jest na Alei Niepodległości, w pobliżu siedziby Muzeum Ziemi Lubuskiej.
Inicjatywa budowy pomnika została podjęta przez Towarzystwo Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze.
Pomnik ma formę stołu, z dwoma krzesłami, gdzie w niedbałej pozie siedzi artysta malarz , który żył tu w latach 1928-1980. Jest legendarną postacią lubuskiego środowiska artystycznego, był wojewódzkim konserwatorem zabytków, dyrektorem zielonogórskiego muzeum. Drugie krzesło aż się prosi by zasiąść przy artyście.
Na stole leży lokalna Gazeta Lubuska , którą codziennie czytał.
Rzeźba nawiązuje również do ulubionego stolika artysty malarza w restauracji Ratuszowa, gdzie często przebywał. Jest to pierwszy pomnik poświęcony mieszkańcowi miasta.
Pomnik Ignacego Łukasiewicza
Już wracając w kierunku Placu Bohaterów, gdzie zaparkowaliśmy naszego busa zauważyłam po drugiej stronie głównej ulicy miasta pomnik. Dopiero w domu dostrzegłam, po obejrzeniu zbliżenia zdjęć, wykonanych z daleka, że to pomnik Ignacego Łukasiewicza.
Doczytałam, że jest on dłuta zielonogórskiego artysty -Roberta Tomaka.
Sama idea pomnika zrodziła się w związku z jubileuszem 40-lecia górnictwa naftowego w Zielonej Górze. Zyskała ona poparcie szeroko rozumianego środowiska naftowego ,a następnie władz samorządowych miasta.
Został posadowiony na skarpie, pod siedzibą Zielonogórskiego Zakładu Górnictwa Nafty i Gazu przy ulicy Bohaterów Westerplatte 15. Podczas Barbórki 3 grudnia 2008 nastąpiło jego uroczyste odsłonięcie przez gospodarza uroczystości jakim był Oddział PGNIG w Zielonej Górze.
Pomnik wykonano z brązu, a jego wysokość bez cokołu wynosi około dwa metry!
Pan Łukasiewicz został przedstawiony realistycznie, w pozycji siedzącej, w prawej dłoni trzyma lampę naftową własnej konstrukcji. Zza wynalazcy tryska symboliczny jęzor ropy naftowej. Na cokole widać imię i nazwisko oraz daty narodzin i śmierci naukowca ( 1822-1882).
Pomnik Ignacego Łukasiewicza w Zielonej Górze_ fot.Johanka
Kontrkatedra Świętej Jadwigi Śląskiej i pomnik ku czci Duchownego ks. Michalskiego
Kontrkatedra pw Świętej Jadwigi Śląskiej w Zielonej Górze – to kościół ufundowany w II połowie XIII wieku przez księcia Konrada I głogowskiego i poświęcony Św. Jadwidze ( skądinąd babce fundatora).
Budowa trwała w latach 1272-1294. Ukończona w 1294 przez Henryka Głogowczyka, syna Konrada.
Sam fundator jest pochowany na terenie świątyni. Ten kościół jest najstarszym zabytkiem Zielonej Góry.
Jednym z cennych zabytków jest barokowy chór z malowanymi postaciami świętych z XVII wieku i renesansowa, kuta krata przy wejściu do Kaplicy Oliwnej.
Na zewnątrz i we wnętrzu zachowały się do dzisiaj zabytkowe barokowe oraz renesansowe płyty nagrobne. Głównym ołtarzem jest ołtarz w kształcie tryptyku, przedstawiający tajemnice różańca, konsekrowany w 1978 roku.
Od strony południowej widzimy postać Św. Nepomucena, najstarszego pomnika w mieście.
W 2012 z okazji rozpoczęcie Roku Wiary i odpustu Św. Jadwigi Śląskiej, biskup Stefan Regmunt poświęcił drzwi spiżowe – z głównego wejście do katedry.
W 2014 została poświęcona odnowiona Kaplica Ogrójcowa, w której są zachowane freski obrazujące sceny z Ogrójca. Kaplica ta była w latach 1968-2008 miejsce modlitwy wspólnoty grekokatolickiej.
W dniach 3-5 maja 1952 przebywał w Zielonej Górze prymas Polski abp. Stefan Wyszyński i udzielał tu sakramentu bierzmowania.
W roku 1992 bullą Totus Tuus Poloniae papież Jan Paweł II w ramach reorganizacji administracji kościoła katolickiego, powołał do istnienia diecezję zielonogórsko gorzowską i przeniósł jej stolicę z Gorzowa Wielkopolskiego do Zielonej Góry, a dotychczasowy kościół parafialny z dniem 07 czerwca 1992 podniósł do godności kontrkatedry.
16 października 2017 z okazji 750-lecia kanonizacji św. Jadwigi Śląskich bp Lityński poświęcił jej pomnik przy kontrkatedrze.
Ksiądz Kazimierz Antoni Michalski urodził się 18.08.1898 roku w Gnieźnie, a zmarł 11.02.1975 w Poznaniu. Był kapłanem, dziekanem, pierwszym proboszczem parafii św. Jadwigi w Zielonej Górze.
Uroczyste odsłonięcie tablicę poświęconą jego pamięci w Kościele Św. Jadwigi 6 października 1985 roku.
27 kwietnia 2010 został Honorowym Obywatelem Zielonej Góry, nieco później 27 maja 2010 postanowieniem pełniącego obowiązki Prezydenta RP za wybitne zasługi w działalności duszpasterskiej, za wkład w utrzymanie tożsamości narodowej oraz przeciwstawianie się reżimowi komunistycznemu odznaczony pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
23 kwietnia 2011 imieniem księdza Michalskiego nazwano nowo wybudowaną ulicę, która łączy ulice: Wyszyńskiego i Botaniczną w Zielonej Górze.
Sama idea stworzenia pomnika została podjęta przez Komitet Obchodów „Wydarzeń Zielonogórskich 1960 „.
W Komitecie byli przedstawiciele Katolickiego Stowarzyszenia Civitas Christiana , w tym Walerian Piotrowski, słynny obrońca w procesach sądowych po Wydarzeniach Zielonogórskich , przedstawiciele Archiwum Państwowego w Zielonej Górze, Rady Miasta Zielona Góra oraz Prezydenta Miasta Zielona Góra.
W 2019 roku inicjatywę wsparł Instytut Pamięci Narodowej, który wsparł finansowo budowę pomnika.
25 czerwca 2019 została uchwalona uchwała Rady Miasta ,w sprawie wzniesienie pomnika Księdza Kazimierza Michalskiego. Pomnik wzniesiono w centrum miasta na Placu Ks. Biskupa Wilhelma Pluty w pobliżu kontrkatedry Św. Jadwigi Śląskiej.
W 60 rocznicę wydarzeń w obronie Domu Katolickiego zwanymi Wydarzeniami Zielonogórskimi – 30 maja 2020 na skwerze przy kontrkatedrze odsłonięto wspomniany pomnik- jest on dłuta profesora Karola Badyny z Krakowa.
Jest wykonany z brązu, pokryty patyną. Nie stoi na cokole, tylko bezpośrednio na chodniku wykonanym z granitowej kostki. Przedstawia dynamiczną postać Księdza Kanonika Michalskiego idącego i wykonującego znak krzyża.
Podsumowanie
Jak widzicie, podróż do Zielonej Góry jest świetna, na pewno nie będziemy się nudzić !!!
Nie siedzimy na kanapie, bierzemy małżonka, dzieci lub wnuki i ruszamy zwiedzać piękną Polskę.
Do aktywnego , a przede wszystkim spontanicznego odwiedzania namawia was
Johanka