Przejeżdżałam tu w drodze na Kielce w maju 2023, pogoda nie sprzyjała zwiedzaniu, ale mimo wszystko zatrzymaliśmy się tu na chwilę.
Dwa słowa o mieście
„Szczekociny – miasto w Polsce w województwie śląskim, w powiecie zawierciańskim, siedziba władz gminy miejsko-wiejskiej Szczekociny. Miejscowość położona jest nad rzeką Pilicą na obszarze Niecki Włoszczowskiej, będącej częścią Niecki Nidziańskiej.
Szczekociny znajdują się na terenie Małopolski[2] i pomimo że reforma z 1999 r. włączyła je do województwa śląskiego, Szczekociny nie są częścią Śląska. Przed 1975 r. Szczekociny były częścią województwa kieleckiego, a w latach 1975–1998 częścią województwa częstochowskiego. Natomiast w czasach zaboru rosyjskiego były częścią guberni kieleckiej przez większość tego okresu. Dlatego Szczekociny związane są z Kielecczyzną.
Według danych z 31 grudnia 2012 r. miasto miało 3772 mieszkańców. W przeciągu lat zauważalny jest spadek ludności. Z danych z 12 grudnia 2021 r. liczba osób wynosi 3518.”
źródło :https://pl.wikipedia.org/wiki/Szczekociny
Rynek w Szczekocinach
Szkoda, że tak, jak w całej Polsce, jest tu lekka „betonoza”, to widok kamieniczek na rynku tu wynagradza.
Historia
„Prawa miejskie nadano Szczekocinom w 1398 roku. W latach 1470–1480 Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis wymienia miejscowość jako własność Szczekockiego herbu Odrowąż.
W XVI w. istniał tu zbór braci polskich[4]. W 1595 roku miasto położone w powiecie lelowskim województwa krakowskiego było własnością Macieja Szczepanowskiego[5].
6 czerwca 1794 pod Szczekocinami (na polach wsi Wywła) rozegrała się jedna z największych bitew insurekcji kościuszkowskiej. Dowodzone przez Tadeusza Kościuszkę wojska polskie zostały pokonane przez połączone siły rosyjsko-pruskie. W bitwie pod Szczekocinami zginęli generałowie Józef Wodzicki i Jan Grochowski, a śmiertelnie ranny został chłop, bohater spod Racławic, Bartosz Głowacki.
W 1815 r. wyniku postanowień kongresu wiedeńskiego Szczekociny znalazły się w zaborze rosyjskim[6].
W XIX wieku Szczekociny należą do Łubieńskich, Czackich, Halpertów. Na terenie miasta dominuje drobny handel, tkactwo, szewstwo. Założono tu niewielką fabrykę płótna i destylarnie[6].
W dniu 1 stycznia 1923 Szczekociny odzyskały prawa miejskie[7], które straciły w 1871 roku w wyniku represji za udział mieszkańców w powstaniu styczniowym przeciwko zaborcy rosyjskiemu.
Dwa dni po rozpoczęciu II wojny światowej, 3 września 1939 pod Szczekocinami zwycięską walkę z wojskami niemieckimi stoczył 8 pułk ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego.
W 1942 roku około 1500 Żydów ze Szczekocin zostało wywiezionych do Treblinki i tam zamordowanych.
Podczas II wojny światowej we wrześniu 1939 r. Szczekociny już zostały częściowo spalone przez Niemców. W okolicy działały oddziały polskiej partyzantki, które w lipcu 1944 r. zajęły przejściowo miasto i wysadziły tutejszy most kolejowy. W styczniu 1945 r. miasto zajęły wojska radzieckie[8]. Ostatecznie w wyniku wojny stan zabudowań uległ zniszczeniu w 75%[6]. Po wojnie Szczekociny zostały odbudowane ze zniszczeń. W 1970 otwarto tu dużą, spółdzielczą przetwórnię owoców i warzyw[9].”
źródło : https://pl.wikipedia.org/wiki/Szczekociny#Historia
Piękna fontanna pośrodku rynku cieszy oczy
Pomnik Tadeusza Kościuszki w Szczekocinach
„Na rynku stoi na kolumnie Pomnik Tadeusza Kościuszki powstał w setną rocznicę wodza powstania w 1917 r. według projektu Józefa Zońkiewicza – właściciela składu aptecznego. „
źródło :https://www.google.com/search?client=opera&q=pomnik+koło+kościoła+w+Szczekocinach&sourceid=opera&ie=UTF-8&oe=UTF-8#vhid=pZPrlPAT255kiM&vssid=l
Pomnik św. Floriana
Figura Św. Floriana na placu Tadeusza Kościuszki w Szczekocinach prezentuje się okazale.
Podsumowanie
Zapraszam na kolejną relację ze Szczekocin, będzie o Kościele Św. Bartłomieja i pięknym pomniku koło kościoła.
Warto podróżować bez planu, zwiedzanie spontaniczne jest świetne!
Johanka