Łańcut odwiedziłam w deszczu, na chwilę, pogoda uniemożliwiła zwiedzanie.
Postanowiłam jednak przedstawić moją zaległą relację z 16 maja 2023, mimo tego, że zdjęcia nie są idealne w deszczu .
Dwa słowa o mieście
„Łańcut – miasto w Polsce, w województwie podkarpackim, na granicy Podgórza Rzeszowskiego i Pradoliny Podkarpackiej, siedziba powiatu łańcuckiego i gminy wiejskiej Łańcut. Leży w dawnej ziemi przemyskiej[2]. W czasach I Rzeczypospolitej Łańcut był częścią powiatu przeworskiego z centrum w Przeworsku[3].
Łańcut należy do województwa podkarpackiego, leżąc 16 km na wschód od jego stolicy – Rzeszowa. Przez tereny miasta przebiega autostrada A4, która łączy zachód Europy z Ukrainą.
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. Łańcut liczył 17 703 mieszkańców[1].”
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Łańcut
Historia
„Miasto założone zostało przez króla Kazimierza Wielkiego. Lokacja miasta na prawie magdeburskim nastąpiła w roku 1349 z nadania księcia Władysława Opolczyka w dolinie rzeki Wisłok.
Król sprowadził kolonistów niemieckich (zob. Głuchoniemcy[4]) z miasta Landshut (‘strażnica kraju’) w Bawarii[5][6]. Jest to zatem nazwa przeniesiona (ponowiona) przez kolonistów na nowo założone miasto, a następnie adaptowana fonetycznie z języka niemieckiego do polskiego[7]. W pobliżu Łańcuta założono w roku 1450 niemiecką wieś Helwigau. Ludność niemiecka z okolic Łańcuta zachowała swoją odrębność językową do pierwszej połowy XVIII wieku[8].
Nazwa miasta notowana była w formach: Landshut, Lanczuth (1375), Landssuth (1381), Lanchth (1384), Lanczuth (1494), jeszcze w roku 1650 Landshut[9].
W XV wieku wybudowano zamek początkowo drewniany, który do XVI wieku dawał odpór najazdom tatarskim.
W 1635 roku Łańcut uzyskał prawo składu[10].
W wyniku I rozbioru Polski w 1772 r. miasto stało się częścią Austrii, wchodząc w skład Galicji.
W latach 1918–1921, podczas wojny polsko–bolszewickiej, Łańcut był miejscem przetrzymywania jeńców z Ukraińskiej Armii Halickiej (powstał w nim pierwszy obóz w Polsce)[11].
Podczas okupacji niemieckiej administracja tzw. Generalnego Gubernatorstwa wprowadziła dla miasta w 1941 roku nazwę Landshut.
W czerwcu 1942 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1500 Żydów. 19 sierpnia 1942 roku zostali wywiezieni do obozu w Pełkiniach, a część do obozu zagłady Bełżcu i tam zamordowani[12].”
źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Łańcut#Historia
Spacer uliczkami był „mokry” ale kamienice, miasto mnie zachwycało. Mimo parasola starałam się zrobić kilka fotografii, więc wybaczcie jakość.
Podsumowanie
Zapraszam na kolejne relacje z Łańcuta, naprawdę to jest piękne miasto . Opisałam już słynną ławeczkę, czekajcie na pozostałe relacje.
Johanka