Kej mało Johana poszła do szkoły, matulka kupili mi tyta z maszketoma, a to boło fest trudne do szafniyncia, bo wtedy boł już kryzys .
Szkoła jak szkoła, nie boła rewelacyjno, bo mie zapisali do szkoły nr 2 w mojej miejscowości, bo boło za kanc bajtli w szkole nr 1 im. Generała Świerczewskiego w Zawadzkim , a jo szła rok prandzyj , bo mi sie w doma mierzło i czytać żech umiała, jak jo miała 5 lołt.
Fajne ksionżki ło Ślonsku i nie tylko znojdziesz tukej
Naszo pani Maryjka
I pani Maria bardzo ło nos sie tropiła. W piyrwszy dziyń pani uzupełniała dziennik, pytała ło imiona rodziców. Kożdy wiedzioł, ale Paulek nie wiedzioł jak mo na imie jego fater, bo łone boło trudne.
Pani pyto: – Paulek weź przyipomnij sie jak fater mo na imie?! Paulek nic. – A jak mama woło na fatra?
Drap uśmiech wypynoł na buzia Paulka : -wiam! Woło:- stary pudź no sam! Ojciec Paulka nazywoł się Eberhard.
Dary na salce katechetycznej
Kiedyś jak kościół boł tym czym powinien być, mieli my religia na salce katechetycznej.Na lekcji religii farorz pedzioł nom, że dostanymy dary z Enerefu. Kożdy bajtel móg sie wzionć jedno obleczenie ze srogiyj kupy.
Kożdy dostoł tyż kawał masła w nylonbojtlu.Jo spakowała do taszki, ale kolega Józio mioł dwie tajle masła, jedna do sia i do kamrata , kiery boł chory.
Nie mioł taszki, to zawiązoł cwiter ( taki co sie wybroł z darów ) na kole i pojechoł.Ale na uliczkach na ulicy Waryńskiygo boła dziura , koło podskoczyło, masło upadło na droga , a Józio przejechoł bez to masło.
Wrócił sie, pozbieroł i pojechoł do dom i do kamrata.
Kamrat sie dziwowoł czamu takie czorne tajle som we tym maśle, a to boł żużel ze drogi. Nie wiam, czy kamrat spożył to masło, ale to byda pamjyntać do końca życio.
Johanka
