Witom wos moi rostomili, powia wom, że mie prawie ku wiekowi Abrahama idzie ( 50 lat) , postanowiłach opedzieć o długiej ( łod 1982 roku ) przyjaźni z kamratką zza wschodniej granicy.
Za Gierka…
Jak to boło za Gierka, we szkole my sie uczyli rosyjskigo jynzyka, nieftorzy z niechynciom, bo my musieli, ale jo lubia sie uczyć, a te wszystkie jynzyki jakoś mie tak wartko (szybko) włażom do gowy . We liceum wartko opanowałach angielski, a „ruski” tyż- przeca my się go uczyli łod bajtla ( od dziecka).
wszystkie zdjyncia Johanka, to ino mało czynść, coch erbła ( dostała)
Kiedyś rechtorka (nauczycielka ) przywlekła takie blank świcionce cajtungi (gazety) kiere sie mianowały (nazywały ) „KRAJ RAD” i my musieli się wybrać kamrata abo kamratka (kolegę czy koleżankę ) z downego ZSRR i z nim pisać brify (listy) , jak żeś tego nie zrobioł, miołżeś kłopoty we szkole i niższo łocyna. I kożdy do świyntego spokoju broł sie jakis adrys z tego cajtunga i pisoł.
Po szkole….
Ja , ale jak łoni skończyli szkoła to przestowali pisać, a jo pisza so dzisiej. Tak richtig prawdziwie , cyrulicą, pisza na papiórze piórym.I umia godać po rusku do dzisio. I przyjaźnia się z tom kamratkom. Łona miyszko we Toliatti nad Wołgom wedle (koło) Samary, kaj robiom Łady Samary.
Razym przeżywali my śluby nasze, rodziły my swoich bajtli, łona tyż mo dwóch jak jo i tyż : cera i synka (córkę i syna) . Jej chop je fojerman (strażak pożarny) na warciejszyj pensyji (emeryturze).
Czamu piszymy, bo pszajymy to robić!
Posyłomy się pakety (paczki ), z maszketami (słodycze) , kafyjem (kawą) i inszymi geszynkami ( prezentami). Poznajemy sie kożdego dnia na nowo. Łona wiy, że jo lubia ruskie piosenki ludowe , bestóż ( dlatego ) mi posłała cedej zespołu Zołotoje kalco, po naszymu Złoty ring (złota obrączka) . Normalnie bołach w szoku, bo w 2003 jo dostała go w Mp3, kej w Polsce to dopiero wchodziło. Szok pieronowy. Raduja sie, że się kumplujemy, bo kochom kultura i pieśni tego regionu.
zdjęcia przysłała mi Marina, piękne!
Polityka momy w rzyci, nie piszymy ło tym wcale.
Dlo nos najważnyjsze życie i familia. Momy o czym inkszym pisać. Marina jest cukiernikiem, i robi szumne (piękne,wspaniałe) torty i ciasta.
Przigoda we Strzelcach Łopolskich-jynzyk rosyjski w akcji
Wyjeżdżałach pora lot nazod ( parę lat temu ) moim autym ze szkoły muzycznyj do dom.Drap (nagle) nadjechała ciynżarówka, wyloz kierowca i wyciongo stary jak świot mobliniok (telefon komórkowy) Nokia 3310 czyto i pyto mie łamanym polsko ruskim:– Intersilezja zawod kuda?
A jo: – gawarite po russki? On przeciepnoł łoczami w szoku i godo że ja.
Jo mu płynnym ruskim pedziała, co mo jechać dalyj, a we budce wahtyrza mo sie zapytać kaj mo sie parknońć.
Chop jak sie łocnknoł, pedzioł mi: – pierwyj raz naszoł w Polsze żenszczinu, kotoraja gawarit tak charszo na russkim jazykie. Jo sie uśmiechnuła i mu pedziała, że gawarju „tolka niemnożka.:) ( mówię tylko troszeczkę)
Tyle na dzisio!
Johanka
Интересно!